Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αγαπώ την ΕΙΚΟΝΑ. Αγαπώ τα χρώματα, τα σχήματα, τους συμβολισμούς ή την ολοκάθαρη – πιστή απεικόνιση της.
Με γοητεύει το «πλάνο» της στιγμής και ότι αποπνέει από αυτό. Λατρεύω να ζωγραφίζω το θέμα μου... «φωτογραφικά» θαρρείς.
Η χειρονομιακότητα επίσης, είναι ένα σημαντικό κομμάτι που με γοητεύει σε ένα έργο. Η επαφή σώμα με σώμα με τα υλικά, η αυθόρμητη, ενστικτώδης κίνηση μου που διαγράφει τον καμβά και του δίνει υφή και υπόσταση, με γεμίζουν πληρότητα - σαν μάνα - που γεννά και φροντίζει το παιδί της.
Θεματικά με κερδίζει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ως υπόσταση και όχι σαν παρουσία. Το ζητούμενο είναι να βγάζω μια ατμόσφαιρα από την εικόνα, παρά κάποιο μήνυμα.Είτε με ρεαλιστική απόδοση, είτε με αφηρημένη.
Σημασία άλλωστε έχει, να κάνω τον θεατή να ΔΕΙ ό,τι βλέπω εγώ - και να ΝΙΩΣΕΙ όπως νιώθω εγώ.
***
Επέλεξα και παρουσιάζω σήμερα το παρακάτω έργο. Το έχω άτιτλο, γιατί δεν το κρίνω απαραίτητο. Αφήνω ελεύθερο τον θεατή να εισπράξει ό,τι αυτός θελήσει. Το γυναικείο κορμί, την θηλυκότητα, το αμέριμνο, την σεξουαλικότητα…
Για το έργο αυτό χρησιμοποίησα χρώματα λάδια. Και τεχνική, με πινέλα 2 μεγεθών και σπάτουλα. Η ατμόσφαιρα αποδόθηκε είτε με πάστα χρώμα, είτε με απόξυση χρώματος. Το έργο είναι αυθόρμητο και αποδόθηκε σε λιγότερο από 1 ώρα. Η διάστασή του είναι 35 επί 50 εκατοστά.
Με λίγα λόγια, η ευρύτερη καλλιτεχνική δουλειά μου βρίσκεται σε ένα πρώιμο στάδιο. Θέλω να πω πως νιώθω πως εξελίσσομαι διαρκώς.
To έργο μου, που τελικά εκθέτω, με εκφράζει την δεδομένη στιγμή, ταυτόχρονα όμως ξέρω, πως είναι απλά ένα στάδιο ωρίμανσης, ένα μέρος μιας διαδρομής, του υπέροχου ταξιδιού στην Τέχνη.
